Blog

'Titanic japonnen', zoals de restauratrice van het Gemeentemuseum Den Haag ze noemt, zijn japonnen die rond die tijd dateren (1912) en soms ook een beetje vergaan zijn, net als de Titanic. 

Een paar van de meest tot de verbeelding sprekende schoenen uit de collectie van het Amsterdam...

De felgekleurde oosterse kostuums ontworpen door Leon Bakst vormden voor de Parijse mode ontwerper Paul Poiret de inspiratie voor een revolutionair nieuw ontwerp: de lampenkaptuniek.

Geel is een kleur die je staat of niet staat. Rond Pasen duikt deze tint opeens overal op in paasdecoraties, en in modebladen als een vrolijke lentetint.

Lente! Lekker naar buiten, het voorjaarszonnetje in. Hoewel dames in de 19^de eeuw absoluut niet bruin wilden worden in de zon, was buiten wandelen een blijvende trend in de tweed helft van de eeuw. Je droeg altijd een hoedje naar buiten, en bij voorkeur eentje die paste bij het seizoen. 

Het Amsterdam Museum heeft een tweedelige japon in het depot, in niet al te beste staat. Hoe fotografeer je zoiets en wat is er over de japon te zeggen?

Hoedjes: belangrijke onderdelen in de garderobe van een dame. Mevrouw Brusse-Urtebise had een groen exemplaar met fazantveren. In de tijd rond de Tweede Wereldoorlog maakte de modieuze dameshoed echter een hoop veranderingen door.

De oudste kam die er tot nog toe is gevonden dateert uit ± 8000 v. Chr. De kam is van dierlijk...

In de Koninklijke garderobekasten van koningin-moeder Emma (1858-1934), koningin Wilhelmina (1880-1962) en prinses Juliana (1909-2004), hingen meerdere kledingstukken van Premet. Deze japon behoorde toe aan koningin-moeder Emma

In andere Westerse landen werden Parijse ontwerpen als superieur beschouwd en men had liever een goede kopie van een Parijs model dan een origineel van een ontwerper uit eigen land. Parijs voorzag in de vraag door zogenaamde licenties uit te geven: een modehuis kon een patroon van papier of stof (toile) kopen en kreeg een lijst me alle leveranciers die ook door het Parijse huis werden gebruikt.

De collectie van het Rijksmuseum telt zo'n 100 haarkammen. De verscheidenheid aan vorm en type is groot. De meeste kammen uit de collectie zijn niet om het haar te kammen maar bedoeld ter versiering en ondersteuning van het dameskapsel. In dit blog staat een van die haarkammen centraal.

Tegenwoordig is er in haast elk kledingstuk wel een etiket verwerkt, maar dat is niet altijd zo geweest. Tot ver in de twintigste eeuw waren labels niet gebruikelijk, en is het voor musea moeilijk om te bepalen wat de herkomst van hun objecten zijn.