Vouwwaaier in grijs satijn met handgeschilderde bloemen

De negentiende eeuw kende een grote verscheidenheid aan decoratiestijlen door het heersende Historisme in de kunst en architectuur. Deze stroming blikte terug op het verleden en ontleende decoraties aan vroegere stijlperioden uit onder andere de zeventiende en achttiende eeuw. Deze neostijlen dienden ook als decoratie van de negentiende-eeuwse waaier. Eind negentiende eeuw kwamen ook de meer eenvoudig gedecoreerde waaiers in zwang. Op een waaierblad van satijn, gaas of zijde werd een bloem- of plantmotief geschilderd en afgezet met kant. De benen waren van ivoor of goedkopere materialen als been of gekleurd hout en summier bewerkt.

De negentiende eeuw kende een grote verscheidenheid aan decoratiestijlen door het heersende Historisme in de kunst en architectuur. Deze stroming blikte terug op het verleden en ontleende decoraties aan vroegere stijlperioden uit onder andere de zeventiende en achttiende eeuw. Deze neostijlen dienden ook als decoratie van de negentiende-eeuwse waaier. Eind negentiende eeuw kwamen ook de meer eenvoudig gedecoreerde waaiers in zwang. Op een waaierblad van satijn, gaas of zijde werd een bloem- of plantmotief geschilderd en afgezet met kant. De benen waren van ivoor of goedkopere materialen als been of gekleurd hout en summier bewerkt. De vouwwaaier heeft een dubbel waaierblad. Het voorblad is in grijs satijn versierd met handgeschilderde witte bloemen. Het achterblad is van effen zwarte zijde. Het montuur bestaat uit 16 aaneengesloten benen van ebbenhout (?) versierd met gegraveerde bloem- en plantmotieven. Door het hoofd van de benen steekt een metalen sluitpin met paarlemoeren knoppen en een zilverkleurige waaierring waar een zwarte kwast aanhangt. De buitenbenen hebben een lengte van 35 cm. Het waaierblad heeft een lengte van 21,5 cm. De spanwijdte van de waaier is ongeveer 63 cm.