Huipil de tapar

Een huipil de tapar samengesteld uit twee banen en met behulp van randatechniek aan elkaar gezet. Deze huipil de tapar werd door Irmgard Johnson Weitlaner aangekocht rond 1958. Het grondweefsel is in linnenbinding geweven van handgesponnen wit katoen. Er is structurele versiering aangebracht door gebruik van dikkere, dubbele katoenen inslagdraden waardoor een patroon van 2cm brede strepen ontstaat. Met supplementaire, gekleurde inslagdraden zijn vijf smalle banen met veelkleurige, geometrische motieven ingeweven. De huipil de tapar is een hoofd- en schouderdoek gemaakt uit een rechthoekig doek gemaakt uit twee of drie aan elkaar genaaide delen. Hij wordt voornamelijk gebruikt om het hoofd, de schouders en de borst mee te bedekken. In de regel heeft de huipil de tapar de uiterlijke karakteristieken van een huipil maar wordt op het hoofd gedragen en op een bepaalde manier om de borst, armen en schouders gedrapeerd. Het kledingstuk wordt vaak onder een arm vastgezet alsof het een wikkeldoek zou betreffen. Motieven [voor illustratie] ; Geo-Ar-C-1 (pijlenmotief);Geo-Ar-C-2 (pijlenmotief);Geo-O-B-1 (geometrisch combinatie);Geo-O-B-2 (geometrisch combinatie);Geo-O-B-4 (geometrisch combinatie);Geo-O-B-5 (geometrisch combinatie);Geo-O-B-6 (geometrisch combinatie);Geo-O-B-7 (geometrisch combinatie);Geo-Wa-B-1 (golfmotief)