Geborduurde beuk, Walcheren, 1825

In 1825 borduurde een Walchers meisje met de initialen ‘SB’ met zorg haar beuk, zoals de kroplap op Walcheren heet. Ze gebruikte daarvoor motieven in kruissteek die bekend zijn van merklappen. Zij heeft vast veel op merklappen geoefend voordat ze dit fijne borduurwerk heeft kunnen maken. De motieven werden steeds opnieuw van oude merklappen gekopieerd, waardoor de patronen heel oud kunnen zijn. Sommige daarvan zijn typerend geworden voor een bepaalde streek. De bloemtakken met de vogels aan beide zijden zijn kenmerkend voor Zeeland. Na 1875 borduurden vrouwen hun beuken niet meer, maar gingen zij ze maken van gedessineerde modestofjes.