In het midden van de negentiende eeuw, aan het begin van de vrouwenbeweging, trokken feministen, burgerrechtenactivisten en vrouwelijke politici letterlijk de broek aan in hun strijd voor meer vrouwenrechten, meer publieke gelijkheid en meer gelijkwaardigheid van vrouwen. Wijde pofbroeken of ‘de bloomer’ (in het Engels ‘bloomers’) werden hét symbool van de vrouwenemancipatie in de ijzeren eeuw. De bloomers zorgden destijds voor heel wat ophef, maar het dragen van sommige broeken gaat ook vandaag de dag nog gepaard met veel commotie.
Als je aan archeologie denkt, denk je mogelijk niet aan kleding. En dat is met een reden! Archeologische textielvondsten krijgen zelden de aandacht die ze echt verdienen. En bijna nooit worden ze in relatie tot kunst- of kostuumgeschiedenis bekeken. Het project ‘Verborgen dracht in de schijnwerpers’ wil daar verandering in brengen.
Miniatuurkleding is een belangrijke informatiebron om gaten in de kostuumgeschiedenis op te vullen: vaak zijn de miniaturen zo goed gemaakt dat ze veel kunnen vertellen over kleding die 'in het groot' bijna niet bewaard is gebleven. Zo zijn er 17de en 18de eeuwse poppenhuizen, waarvoor zelfs het ondergoed voor de poppen of de kleding van het dienstpersoneel tot in detail is uitgevoerd.
Mode- en kostuumprenten in boeken en tijdschriften zijn verzameld als bron van inspiratie voor onze eigen tijd. Maar hoe betrouwbaar zijn zij eigenlijk? Droegen mensen echt dergelijke kleding? Gaat het om geschiedenis of theater?
De rol van vrouwen in de wederopbouwperiode is vaak onderbelicht en onbekend. Conservator Sjouk Hoitsma laat zien welke rol vrouwen hebben gespeeld in deze periode én welke rol kleding hierin had.
Ieder kledingstuk heeft zijn eigen verhaal. Het is een bron van informatie over schoonheidsidealen, mode, materialen, technieken, makers en dragers. Conservator Bianca M. du Mortier geeft tips voor het doen van eigen ‘kostuumhistorisch onderzoek’.
Sinds mei 2014 komen er regelmatig stromen foto’s en video's van evenementen voorbij, die zijn georganiseerd voor 'fashion fest by MAFB' powered by Modemuze. Wat is het verhaal achter deze samenwerking?
Vroeger werd er geregeld gebruik gemaakt van allerlei losse hulpmiddelen om het lichaam te corrigeren. Tegenwoordig worden in de kleermakerij nog steeds foefjes toegepast om de gebruiker voor specifieke doeleinden zo ideaal mogelijk voor de dag te laten komen. Een vioolspeler gebruikt zijn kleding namelijk anders dan een ober.
Marie Antoinette staat niet voor niets bekend als dé modekoningin! Haar garderobe is veelbesproken om zijn frivoliteit, vooruitstrevendheid en natuurlijk om zijn overdadigheid (minimalisme stond destijds klaarblijkelijk niet in het woordenboek). Voor de liefhebbers twee boeken die nieuw inzicht geeft in haar garderobe…
‘Modemuze verrast telkens opnieuw. Het online platform geeft een prachtig beeld van onze textiele schatten in de Nederlandse musea.' Modemuze krijgt opnieuw een bijzondere prijs toegekend.
Vanaf 1 februari tot 15 mei 2017 is in het Teylers Museum in Haarlem de tentoonstelling Watteau te zien met tekeningen, prenten en een klein aantal schilderijen van deze 18e-eeuwse Franse kunstenaar. Bianca du Mortier, conservator kostuum bij het Rijksmuseum, bekijkt voor ons Watteau’s belang voor de 18e-eeuwse mode.
Wat hebben mode en architectuur met elkaar gemeen? Beide bieden in eerste instantie bescherming tegen de elementen, maar moeten ook voldoen aan wensen van comfort en smaak.
FASHIONCLASH Festival heeft dit jaar ‘gender’ als overkoepelend thema. Het festival wil aan de hand van mode de uitdagingen omtrent gendertopics aankaarten en een stap zetten in de richting van een intelligente, empathische benadering van gender en deze in de toekomst aan te wenden.
Hoe zit een historische mantel in elkaar en hoe werd zoiets gedragen? Naar het antwoord hierop zijn de meestercoupeurs in opleiding op zoek. Aan de hand van film en tekst geeft Modemuze een kijkje achter de schermen bij de Meesteropleiding Coupeur.
Feestdagen prikkelen vaak de fantasie van feestvierders. Verkleden en verkleedkostuums staan in een lange traditie. Binnen welgestelde kringen maar ook daarbuiten, vormde het verkleden eeuwenlang een geliefd tijdverdrijf.
Redingote d'homme of 'mannenjas': zo werd deze jasjurk voor vrouwen eerst op modeprenten genoemd. Het is niet gek dat de redingote populair werd onder zowel vrouwen als mannen. De stevige, maar lichte wollen stof hield dragers lekker warm en de mouwen beschermden goed tegen de regen.