Meld je aan of log in voor jouw persoonlijke Modemuze-site
Meld je aan of log in voor jouw persoonlijke Modemuze-site
Dit kostuum uit kakigroene, geruite tweedstof bestaat uit een licht gecentreerde vest met revers en vier zakken met een opgezette klep; verder een
Karton met daarop drie foto's van een modekostuum dat op de tentoonstelling Nationale Kleederdrachten van Harer Majesteits onderdanen in 1898 in Am
Acteurs die het toneel opkomen, willen we direct kunnen plaatsen: is het een opstandeling of een machthebber? Met theaterkostuums wordt de boodschap visueel uitgedragen. Hoe verschillend kostuumontwerpers, acteurs en regisseurs daarmee omgaan, is goed te zien aan de kostuums die de theatercollectie voor 60 King Learpremières beheert.
Koningin Elizabeth I, ook wel bekend als 'The Virgin Queen', regeerde tot haar dood in een tijd waarin het Engels drama een nieuw hoogtepunt bereikte. Daarna heeft haar leven talloze toneelmakers en kostuumontwerpers geïnspireerd, tot vreemde rollen of ongemakkelijke kostuums.
Grote, extravagante, gekostumeerde bals: die behoren helaas tot het verleden. Gelukkig zijn de kostuums die aan het hof werden gedragen vaak vastgelegd door een hiervoor aangestelde kunstenaar.
Veel couturiers hebben ook kostuums voor theater- en dansvoorstellingen ontworpen. Een groot voordeel van het ontwerpen voor theater is de creatieve vrijheid van de ontwerper: geen vastgestelde herfstkleuren of modetrends en ruimte om te spelen met de bewegingsvrijheid van de dragers.
Margrieten waren de lievelingsbloemen van Koningin Wilhelmina, die Paleis Het Loo tot aan haar dood in 1962 bewoonde. Conservator kostuum en textiel Trudie Rosa de Carvalho van Paleis het Loo kijkt voor ons de aanwezigheid van magrieten op de baljapon die Wilhelmina als zestienjarige droeg op haar eerste hofbal.
Ook prinsessen houden van verkleedpartijtjes. Toen prinses Wilhelmina tien jaar oud was, kreeg ze van haar moeder dit prachtige zeventiende-eeuwse kinderkostuum cadeau.
Met het oog op de baadgewoontes in de achttiende eeuw, lijken de zweetplekken in de oksels van veel japonnen niet verwonderlijk. Maar, zeggen deze vlekken wel iets over de hygiëne van de achttiende-eeuwse upper class?