"Tornsters gevraagd": tornen is frustrerend als er bij het naaien iets mis is gegaan, maar hoopvol als oude kleren na het tornen een nieuw leven wordt gegund. Deze post is een bewerking van het hoofdstuk 'Toveren met naald en draad' uit het boek Tot op de draad.
De Oranjes waren in de 19e eeuw gek op verkleden. In 1845 hield de kroonprins - de latere koning Willem III - ter gelegeheid van carnaval een groot gekostumeerd carnavalsbal. De gasten waren verkleed als ridders, oosterlingen, edelen, grijsaards, nonnen en harlekijns.
Het klassieke modehuis Hermès ging eind jaren 90 in zee met een ontwerper die bepaald niet als traditioneel bekend stond: de onstuimige Martin Margiela. Uiteindelijk bracht hij een wervelwind aan textieltoepassingen, met een buitengewoon uitgekiende twist op traditie.
Bij non-woven denk je al gauw aan vilt, maar kende je ook boombastdoek en textiel uit een spuitbus? Of wat dacht je van een jurk van plantwortelen? Non-woven is veelzijdig en duurzaam. Inge Bosman blogt erover in een verslag van het najaarssymposium van de Textielcommissie.
'Bont was en is de droomwens van iedere vrouw': een leus waar Anne-Karlijn van Kesteren wat vraagtekens bij stelt. In dit blog zoomt ze in op hoe deze gedachtegang tot stand is gekomen, maar reflecteert ook op nieuw werk van Noon Passama en Barbara Langendijk, die beide kritisch reageren op de mogelijke betekenis van bont.
De vrouwen op de affiches van Alphone Mucha werden veelal afgebeeld in losvallende gewaden die weinig met de destijd populaire Parijse mode te maken hadden. De Parijse mode was traditioneler, maar ontwikkelde zich zeker in Mucha's tijd in sneltreinvaart.