Visserstrui

Een visserstrui is een gebreide wollen werk- of pronktrui die in Nederland tussen ca 1860 en 1950 werden gedragen werd door vissers en andere scheepsbemanning.

Deze omschrijving van de visserstrui komt van Wikipedia. Visserstruien zijn te typeren als werkgoed. De truien bevatten patronen met diverse betekenissen die door de breisters; echtgenotes, moeders of andere vrouwen werden toegevoegd. Elke trui bevat unieke en persoonlijke elementen maar ook streekgebonden of plaatsgebonden patronen. De collecties van het Zuiderzeemuseum en Nederlands Openlucht Museum bevatten een aantal visserstruien. De achtergrond en traditie van de visserstrui is beschreven in de boeken van Stella Ruhe. Zij deed onderzoek naar de verschillende patronen en betekenissen.

Vanuit het lectoraat Fashion Research & Technology wordt onderzoek gedaan naar het verduurzamen van de mode industrie. Onder de titel Keeping it local werd, geïnspireerd door de traditionele visserstruien een project gestart met een nieuwe 3D-breimachine die hele kledingstukken kan maken. De eerste 3D-gebreide trui werd voor Hendrik Kramer, de laatste visser van Amsterdam gemaakt. Hendrik is zesde generatie van een vissersfamilie uit Urk. Hij probeert duurzaam te vissen, maar moet concurreren met de industriële visserij. De HvA maakte met de 3D-breimachine een visserstrui, met traditionele en computergegeneerde patronen, die symbool staat voor Hendriks strijd en zijn Urkse roots.

Verder lezen