Borstspeld

Een borstspeld gemaakt van suasa. De ronde speld is versierd met, in een rozetvorm, kleine geslepen edelsteentjes. In het midden een ronde knop met in het midden een grote saffier en daaromheen vele kleinere saffieren. Om deze knop zijn lange open bloembladvormen uitgespaard. De steentjes werden "Ceylonse steentjes" genoemd, naar de plaats van herkomst Ceylon, (het huidige Sri Lanka). De speld zelf is gemaakt in Pleyhari, Banjarmasin, Zuidoost Kalimantan. Deze spelden staan bekend als cucuk dada, borstspeld of cucuk baju, kledingspeld. Deze borstspeld is een enkel stuk, waarschijnlijk afkomstig uit een serie van drie. Een complete set borstspelden heet "kerongsang", en wordt gebruikt om een "baju kebaya" mee te sluiten. Een kebaya heeft geen knopen of knoopsgaten. Complete kerongsang bestaan meestal uit een set van drie spelden boven elkaar, die verbonden zijn met een kettinkje. De kerongsang ibu (kerongsang-moeder) is de grootste, en wordt als bovenste "knoop" gebruikt. De andere twee heten kerongsang anak (kerongsang-kind) en worden onder de kerongsang ibu gedragen. Kerongsang ibu zijn vaak ringvormig, waardoor men in het midden, de kleding ziet waarop de speld wordt gedragen. Deze kerongsang-sets zijn onderdeel van Peranakan (feest)kleding. Peranakan is een term die gebruikt wordt om mensen aan te duiden, met een Chinese achtergrond, die gevestigd zijn in Indonesië, Maleisië en Singapore. Vanaf de 15e eeuw, vestigden zich Chinezen in deze streken, die veelal met lokale vrouwen trouwden en kinderen kregen. "Peranakan" werd daarmee een aanduiding voor de mengcultuur, die veel aspecten omvat zoals bijv. taal, keuken, kunstnijverheid, architectuur, mode en dergelijke.