Hul

Volendam, vrouw, zondagse dracht. T.o.v. de andere kledingstukken in Volendam heeft de muts zich wel het meest gewijzigd. Omstreeks het midden van de 19e eeuw droegen de vrouwen nog een zg. boomhul. Bejaarde vrouwen droegen daar overheen nog een mansslaapmuts. Rond 1900 werd de boomhul alleen nog maar door enkele oude vrouwen gedragen. De jongere vrouwen droegen van 1850 tot 1900 een hul die in vorm gelijk was aan die van de overige streken in Noord-Holland. Tussen 1905 en 1910 is de Volendammer hul sterk veranderd. Even voor de laatste wereldoorlog kwam de permanent in de mode. Dit bracht ook een verandering teweeg, zowel in model als wel de manier waarop de hul op het hoofd gedragen werd. Getamboereerde tule, schrootjesgaas en echte kloskant, bestaande uit a t/m d, a is een kinderhul van een goedkope kwaliteit, oorlogskwaliteit(1940-1945). De kant wordt kop en bak genoemd. b is vooroorlogs want heeft dichter gaas en een eenvoudige kant, c is een vrouwenhul met lange schroten en kleine bol. De schuif is van gaas omdat na de oorlog geen tule te koop was. Wordt naar achteren gedragen. Jaren 50, d is een communiehul, een vermaakte grote hul met kinderkantje. Communiekantje was vaak kado van oma of tante.