"Effort is what it’s all about." Wandtapijt maken met Bas Kosters
De expositie ‘Tranen zijn de glitters van het leven’, viert de emotie, maar betreurd ook de hedendaagse mode. De expositie bij OSCAM (Open Space Contemporary Art Museum) in de Bijlmer laat werk zien van Bas Kosters, dat hij maakte vanaf 2015 tot nu. Onlangs is de expositie verlengd en om dat te vieren, organiseerden OSCAM en Bas Kosters een workshop wandkleed maken. Een kijkje in de persoonlijke werkwijze van de kleurrijke ontwerper, met een prachtige uitwerking.
“They eat fashion as if it were sandwiches”
Op een zonovergoten zaterdag arriveerde ik bij OSCAM. Binnen wachtte een tafel vol reststoffen omringd door enthousiaste deelnemers. In afwachting van enkele laatkomers, werd onderling al gedeeld wat iedereen deed en waar ze vandaan kwamen. We waren onder andere in gezelschap van nog twee modeontwerpers, een studente die nog nooit met stof gewerkt had en twee dames die juist heel kundig met stof waren. Mensen kwamen uit de buurt, maar ook helemaal uit Wezep nabij Zwolle.
Toen het gezelschap compleet was, werden we ingeleid in het maken van de wandkleden met een rondleiding door de ontwerper zelf langs de verschillende wandkleden in de expositie. In 2015 kwam er een omslag in het werk van Bas Kosters, die tot dan toe hard aan de weg timmerde als modeontwerper. Hij werd verdrietig van de manier waarop er wordt omgegaan met mode, en dan met name met kleding. “They eat fashion as if it were sandwiches”.
Hij kwam tot de conclusie dat nog meer fashion eigenlijk niet nodig is. Om zijn liefde voor textiel toch uit te dragen begon hij wandkleden te maken. In de expositie zijn ze in allerlei soorten en maten te zien, maar wel allemaal met de herkenbare Bas Kosters-signatuur waarin de liefde voor het ambacht altijd zichbaar is.
Wandtapijtjes vol karakter en ambacht
De vier meest recente wandkleden dragen dezelfde titel als de tentoonstelling, ‘Tranen zijn de glitters van het leven’. Op de wandkleden prijken naakte dames, die huilen in goud en zilverkleurig leer. De achtergrond bestaat uit een collage van stoffen die gemaakt en gebruikt worden voor speciale feestdagen of levensfases. Ik herken een stukje herinneringsdoek voor ‘Keti Koti’ en geborduurde fragmenten uit merklappen.
Bas licht toe dat het gebruiken van textiel met betekenis enorm belangrijk voor hem is. Zo maakte hij een wandkleed van een oud kussensloop dat van zijn grootouders was geweest. Het was heel fragiel en vol gaten, maar dat maakte het juist zo mooi om mee te werken. De historie van de stof voegt karakter toe, geeft een extra laag aan het werk.
Zo ook het grootste wandkleed in de expositie, dat tevens draagbaar is. Deze is gemaakt van de garderobe van zijn vader. Hij droeg altijd een Bas Kosters-shirt op denim jeans, ook tijdens zijn carrière in de politiek. Het wandkleed is gemaakt met interfacing: door vlieseline aan te brengen kregen de stoffen dezelfde eigenschappen en konden ze tot één geheel worden verwerkt. Een deelnemer reageert dat dit ontzettend veel werk is, waarop Bas reageert: “effort is what it’s all about”.
“Badass quick-stitchers”
Na de rondleiding is het tijd om zelf aan de slag te gaan. De berg kleurrijke stukjes stof op tafel wordt aangevuld door een wasmand vol restmateriaal die een van de deelnemers uit haar atelier meebracht. Iedereen had zelf scharen, garen en naalden mee, maar er werd ook veel uitgewisseld.
Het uitgangspunt was een achtergrond of basis op A3-formaat, al maakte ik zelf een vierkante basis. Bas noemt zichzelf een ‘badass quick-stitcher’ en liet zien hoe hij in no time drie lagen stof aan elkaar stikte. Ik deed er zelf een stuk langer over om de basis aan elkaar te maken.
Iedereen stortte zich op de stoffen en begon stukjes uit te kiezen en knippen om hun werkje mee te maken. De een baseerde haar tapijtje op het laatste werk van Bas, een ander maakte een abstract patroon. Er werden stukken stof geweven tot een achtergrond of er werd laag op laag opgebouwd.
De meeste mensen werkten in ieder geval met stoffen die ze zelf hadden meegebracht. Hierdoor zat er al een verhaal in, dat stukje karakter waar Bas ons over vertelde. Een deelnemer werkte met stoffen waarmee ze ook haar eerste kledingcollectie maakte. Ik had stoffen thuis uitgezocht die ik al lang had bewaard om ooit iets mee te doen en nu samen kon gebruiken in het wandtapijtje.
Naast de deelnemers waren er tevens enkele stagiaires van Bas druk in de weer. OSCAM leek even een klein wandtapijtenfabriekje. Tussen bergjes stof en gegroepeerde lapjes zaten rijgsteekstikkende-wandtapijtmakers verspreid door de ruimte. Bezoekers van de expositie fotografeerde naast de werken ook gretig dit tafereel.
Officieel duurde de workshop duurde tot 16 uur, maar we mochten tot 17 uur doorwerken. De meesten gingen met losse delen naar huis om het daar verder af te maken, maar er zaten zeker ook een paar andere ‘badass quick-stitchers’ in de groep, die het al helemaal af hadden. Ik hoorde bij de eerste groep en stik nu thuis nog lekker verder aan mijn tapijtje.
De expositie in OSCAM (Bijlmerdreef 1289, Amsterdam) is nog t/m 30 augustus te zien. Het is een aanrader om met de inspiratie die Bas Kosters’ werk brengt zelf aan de slag te gaan en het was een feest om te zien wat voor verschillende werken uit deze workshop voortkwamen. Ga zeker kijken en wellicht zit ook jij straks een eigen wandtapijtje vol karakter in elkaar te zetten.
Meer informatie over OSCAM en de tentoonstelling:
De tentoonstelling 'Tranen zijn de glitters van het leven' is mede mogelijk gemaakt door OSCAM, MAFB, Bas Kosters Studio, Angelique Hoorn Management, Stadsdeel Zuidoost (50 jaar Bijlmer) en CEC Amsterdam.
Meer Bas Kosters op Modemuze:
Post door Sabine Bolk ‘Wortels en witte onderbroeken, duurzaamheid en diversiteit. Opening Fashion Week’ met de My Paper Crown show van Bas Kosters
Post door Rick van Os ‘De breiwerken van Bas Kosters’
Deel
Aanvullingen
Vul deze informatie aan of geef een reactie
Reactie