De losvallende Delphosjurken van Mariano Fortuny choqueerden in de vroege twintigste eeuw, maar kregen al gauw een iconische status. In tegenstelling tot de gemiddelde japon, hadden Fortuny’s jurken een soepelvallend ontwerp dat de natuurlijke lijn van het lichaam volgde. En heel bijzonder: men behoorde Fortuny’s creaties zonder korset te dragen.
Sluike japonnen met hoge taillelijnen, fijn geborduurde sjaals en kapsels in Romeinse stijl. Voor de empiremode was onder andere de Klassieke Oudheid een belangrijke inspiratiebron.
Erfgoed dood en onbereikbaar? Niet als het aan het nieuwe verzamelen ligt! Samen met de Rotterdamse gemeenschap zorgt Museum Rotterdam voor een collectie die springlevend door de stad te volgen is.
In het zelfportret 'Self-Portrait with Cropped Hair' uit 1940 speelt Frida Kahlo met de stereotype beeld van een vrouw door zichzelf met afgeknipt haar en in (mannelijk) pak af te beelden. Wat zegt dit zelfportret allemaal?
In 1910 introduceerde modeontwerper Paul Poiret de harembroek als bevrijdend kledingstuk voor de Westerse vrouw. In Iran gold op dat moment de westerse pantalon als toonbeeld van moderniteit. Een korte geschiedenis van de broek in Oost en West.
Met het project The Warp and Weft of Memory onderzoekt Renée turner de kledingkast van kunstenares Gisèle d'Ailly van Waterschoot an der Gracht. Wat was haar motivatie om Gisèle's kledingkast te onderzoeken, wat voor vrouw was Gisèle, hoe is Renée te werk gegaan, hoe presenteer je kleding online en welke keuzes heeft ze binnen haar onderzoek moeten maken?
Decennia voordat Beyoncé in ‘Who Run the World’ een anthem voor vrouwenemancipatie maakte, deed psycholoog William Moulton Marston iets vergelijkbaars. Hij maakt echter geen lied, maar bedacht in 1941 een van de bekendste superhelden ooit: Wonder Woman.