Er is een groeiende populariteit te zien in het gebruik van kleding, geinspireerd op beelden en symbolen uit de Islamitische cultuur. Denk aan verschillende interpretaties van de kaftan en het gebruik van Oosterse prints en kalligrafie.
Verzet door conformisme: door het dragen van de laatste (en duurste) mode creeërt de drager een ‘ik hoor erbij’-uniform. Maar tegelijkertijd kan een logo-T-shirt met in kapitalen ‘Gucci’ over de borst gespeld, ook het hoogtepunt van tegendraadheid zijn. Vooral als Gucci’s Glamour (ofwel prijskaartje) contrasteert met jouw eigen achtergrond.
Om een aandenken te hebben aan de overleden persoon en de verplichte sombere kleding een beetje ‘op te fleuren’ koos men vaak voor een rouwsieraad met een stukje haar, (melk)tand of foto van de overledene.
In dit blog gaat Bibi Poels dieper in op het belang van rouwsieraden door enkele historische voorbeelden uit te lichten.
Een Japanse broek uit een vintagewinkel in Praag, in de lade in Deventer. Hoe verbonden we als producerende en consumerende mensen eigenlijk zijn, is veel ouder dan we meestal denken. Hoe is deze Soefi-mantel bijvoorbeeld van Bukhara (Oezbekistan) via Saudi-Arabië in de collectie van het Volkenkundig Museum gekomen?
Culturele uitwisseling komt in onze gehele geschiedenis voor: in onze handelingen, maar ook in objecten is te zien dat we ons altijd door andere culturen en gebruiken hebben laten inspireren. Maar hoe komt Arabische kalligrafie terecht op schortje uit de Markense streekdracht?