Meisjesarmband

De toepassing van fijn filigreinwerk (shabk), dat hier in spiralen is aangebracht op de uitstekende koepels, is kenmerkend voor het vakmanschap van joodse Jemenitische zilversmeden. Dit handwerk werd in Jemen van oudsher gewaardeerd om zijn verfijndheid. Een andere variant met kenmerkende uitsteeksels, waarnaar verwezen wordt met de naam qubur (graven) bevat afwisselend uitsteeksels in de vorm van koepels (qubba) en een bouwvorm met puntdak. De laatste heeft waarschijnlijk als inspiratie gediend voor de naam (qabr = graf). Joodse bruiden droegen niet alleen tijdens hun bruiloft een paar qubur-armbanden, maar ook in de periode na het baren van een kind. Juist op deze feestelijke gelegenheden dienden ze als talisman ter bescherming van het kwaad en als herinnering aan de (onvermijdelijkheid van de) dood. Armbanden werden, net zoals enkelbanden, over het algemeen in paren gedragen. Op hun bruiloft droegen joodse vrouwen tot wel vijf paren armbanden. Moslimvrouwen in de Hadramaut, een bergachtig gebied in het Zuidoosten van Jemen, droegen bij bruiloften tot wel zeven paren armbanden (Ransom 2011: 30-31). Vervaardiging Deze armband bestaat uit twee helften die met twee scharniersluitingen met elkaar zijn verbonden. De ene scharnier is gevuld met een stokje; de andere met een schroefpin bekroond met granules. Op de sluiting met de schroefpin is een achtbladige bloemvorm van filigrein, versierd met granules en zilverschijfjes gesoldeerd. De binnenzijde van de armband is glad en onversierd. De buitenzijde is met smalle parelsierranden in drie horizontale sierbanden verdeeld. De twee buitenste zijn versierd met filigrein dat bestaat uit in spiralen gerold en gedraaid zilverdraad waarop zilverschijfjes en gegranuleerde rozetten zijn gesoldeerd. De brede binnenband is versierd met koepels van spiraalgerold zilverdraad bekroond met granules en kleine platte zilverschijfjes.