'Sinnerok MAMA'

‘Sinnerokken’ zijn rokken met een ‘sinne’, een gedachte, een moraal. (Denk aan de sinnespelen uit de Rederijkerstijd 15e, 16e eeuw). De rokken zijn door de kunstenaar opgebouwd uit traditionele en nieuwe stoffen. Daarop heeft zij een tekst geborduurd ooit uitgesproken of geschreven door iemand. De rok is een lange koker die dubbel gedragen wordt. De geborduurde tekst staat op de ene helft en een compositie van gekleurde vlakken of anders, verfraait de andere helft. Wil je de tekst uitdragen dan kies je voor de geborduurde kant voor, zo niet, dan houd je de tekst voor jezelf aan de binnenkant. De rok heeft de volgende tekst (de woorden hiervan zijn in spiegelbeeld op de rok geborduurd): 'toen - voortdurend - herinnering - aldoor - nabij - ergens - nergens - hoe dan - doorgaan - kwetsbaar - kusje - fragiel - onzeker - stijl - niets - iets - eens -saam - schouderklopje - wegebben - vergaan - aai - nooit voorbij - wil'. 'In de Sinnerok MAMA verbeeld ik het contact dat ik met mijn moeder had, vooral in haar laatste levensjaar. Wekelijks borduurde ik voor haar een woord op een zakdoekje en stuurde het naar haar op of bracht het mee. Kusje, schouderklopje, stijl, aai, voortdurend, toen, nooit voorbij, wil etc. Ze heette Wil en deed haar naam eer aan. Ze hield van zakdoekjes, vooral met bloemmotief. Als kind mochten we soms ook even de eau-de-cologne opsnuiven, als ze haar zakdoekje uit haar tasje haalde. Na haar dood borduurde ik de woorden in spiegelbeeld, d.w.z. niet te lezen voor het publiek, op een oude theater- rok, en plaatste ook de zakdoekjes erop. Mijn moeder was gek op textiel. Ik was blij en aangenaam verrast dat het Audax Textiel Museum juist deze rok voor hun collectie kochten.'( Lam de Wolf)