Rok in zwart fantasietricot

De zwarte rok in fantasietricot is gebreid in horizontale banen die elk een andere fantasiesteek hebben. De onderkant heeft een gelobde boord in gerimpeld tricot. De nauwaansluitende gelamineerde zwarte top heeft een hoge kraag. Na zijn studies werkte de Japanse ontwerper Yoshiki Hishinuma korte tijd voor Issey Miyake. In 1987 richtte hij zijn eigen stofontwerpbedrijf op: Hishinuma Associates Co. Ltd. In 1992 zette hij zijn eigen kledinglabel op en sindsdien showt hij zijn collecties in Tokyo en Parijs. Hishinuma wordt beschouwd als één van de meest geniale textielontwerpers ter wereld. Hij is vooral bekend vanwege zijn innovaties in textiel en in het bijzonder van zijn combinatie van nieuwe technologieën met traditionele Japanse technieken. In 1996 kreeg hij de Mainichi Design Prize for Fashion voor zijn gebruik van technologie om nieuw leven te blazen in de traditionele Japanse tie-dyetechniek - een techniek om textiel van een patroon te voorzien door, vooraleer de stof te verven, stevige knopen in het materiaal te leggen of delen samen te binden. De met water, eventueel gemengd met soda, doordrenkte stof wordt hierna in een verfbad gedoopt. Doordat de verf zich niet kan hechten op de geknoopte of samengebonden delen ontstaan patronen.

De zwarte rok in fantasietricot is gebreid in horizontale banen die elk een andere fantasiesteek hebben. De onderkant heeft een gelobde boord in gerimpeld tricot. De nauwaansluitende gelamineerde zwarte top heeft een hoge kraag. Na zijn studies werkte de Japanse ontwerper Yoshiki Hishinuma korte tijd voor Issey Miyake. In 1987 richtte hij zijn eigen stofontwerpbedrijf op: Hishinuma Associates Co. Ltd. In 1992 zette hij zijn eigen kledinglabel op en sindsdien showt hij zijn collecties in Tokyo en Parijs. Hishinuma wordt beschouwd als één van de meest geniale textielontwerpers ter wereld. Hij is vooral bekend vanwege zijn innovaties in textiel en in het bijzonder van zijn combinatie van nieuwe technologieën met traditionele Japanse technieken. In 1996 kreeg hij de Mainichi Design Prize for Fashion voor zijn gebruik van technologie om nieuw leven te blazen in de traditionele Japanse tie-dyetechniek - een techniek om textiel van een patroon te voorzien door, vooraleer de stof te verven, stevige knopen in het materiaal te leggen of delen samen te binden. De met water, eventueel gemengd met soda, doordrenkte stof wordt hierna in een verfbad gedoopt. Doordat de verf zich niet kan hechten op de geknoopte of samengebonden delen ontstaan patronen. Zwarte rok in fantasietricot met elastiek in de lenden. De rok is gebreid in horizontale banen die elk een andere fantasiesteek hebben. De onderkant heeft een gelobde boord in gerimpeld tricot. De binnnenkant is gedubbeld met een zwarte voering.