Ketting

Met deze ketting rond de voeten werd slaven voor straf het bewegen moeilijk gemaakt; tijdens transport verhinderden de voetboeien eventuele vluchtpogingen. Slavernij kwam in de Sudan in de 19e eeuw algemeen voor. Vrouwen en kinderen werden tijdens oorlogshandelingen of overvallen gevangen genomen. Zij belandden in een toestand van slavernij. Het lot van de vrouwen was bijzit van de hoofdman te worden. De kinderen werden voor de rest van hun leven dienaren en arbeiders. Hoewel slaven konden worden verkocht, cadeau gedaan of gedood, hadden zij over het algemeen geen slechte behandeling te verduren. Nakomelingen van de tweede of derde generatie hadden een grote kans op emancipatie en vrijheid. Wanneer een meisje een vrije man huwde, werden haar kinderen als vrijen beschouwd. Toch kwam het voor dat slaven op de vlucht sloegen en zich aan een andere meester aanboden. Daar werd niet moeilijk over gedaan; deze slaven werden zelden of nooit naar hun oude meester teruggestuurd. De Nederlandse ontdekkingsreiziger Juan Maria Schuver, die tussen 1881 en 1883 de zuidelijke Sudan bereisde, bezocht niet de Kongo, maar hij kreeg in de Sudan met het verschijnsel van de slavernij te maken. Meerdere malen kocht hij slaven als dragers; ook kwam het voor dat oudere slaven zichzelf aanboden. Vaker kwam Schuver militaire eenheden tegen die voor een groot deel uit slaven bestonden, of hij ontmoette slavenhandelaren op jacht naar mensenvee. Een oude Amam leider vroeg Schuver een keer slavenkettingen voor hem te kopen. Schuver weigerde dat echter.