Broek

Jongens tot ongeveer 12 jaar dragen de z.g. gladde broek, voor de zondag gemaakt van zwart fluweel, voor daags van glad manchester. Het model is gelijk aan die van de pijenbroek, gedragen door mannen of de blauwe broek gedragen door vissers en venters. De grondvorm van de broek is heel oud, het is nog hetzelfde model als dat van de zeemansbroek uit de 17e eeuw.; De broek heeft een grote voorklep, die wordt vast gemaakt met grote zilveren knopen, de "klapstikken", die vaak een voorstelling hebben van een ruiter te paard. Ze ontlenen hun herkomst aan oude penningen en worden "paardrijders" genoemd. Ook worden er wel zilveren rijksdaalders gebruikt.; In de rouw zijn de koordjes aan de achterzijde zwart i.p.v. groen. Deze broek is afkomstig van Augustin Hanicotte (1870-1957), een Franse kunstschilder die tussen ongeveer 1895 en 1914 veel in Volendam heeft gewerkt. Hij trouwde met Trinette Spaander, een dochter van hoteleigenaar Leendert Spaander. Hanitcotte heeft de broek waarschijnlijk gekocht of laten maken, zodat hij ook in Frankrijk de mogelijkheid had modellen in Volendammer- of Markerdracht te schilderen. Veel buitenlandse kunstenaars deden dit en kochten kostuums, klompen en interieurstukken. De broek is door de dochter van de schilder geschonken aan het Zuiderzeemuseum. Met zilverkleurige knopen (2) onderdeel van jongenskostuum: a. broek, b. polka baadje, c. streepte baai, d. halsdoek, e. halsboord. Van glad zwart manchester, de pijpen zijn zeer wijd en sluiten van onderen niet om het been, de onderzijde is gewoon omgezoomd, de tailleband bestaat uit twee delen, aan de achterzijde sluit deze met twee groene koordjes, aan de voorzijde sluiting met knoop en knoopsgat, over deze sluiting komt een sluiting met een klep die gedeeltelijk aan de voorpanden is geknipt, in de band en de klep zitten twee knoopsgaten waardoor de klep met twee "klapstukken" gesloten kan worden, de broek is zeer fijn geplooid in de tailleband gezet, de broek bevat twee steekzakken in de zijnaden.