The Future is Female- Love Letters in Coda Museum Apeldoorn
Hebben we begrippen als powervrouw, feminist en lady boss in dit decennium nog nodig? Langzaamaan ontstaan nieuwe gewoontes en een modern(er) denkpatroon: anno 2020 groeit op steeds meer vlakken en binnen steeds meer vakgebieden het besef dat er regelmatig een verschil is in waardering tussen mannen en vrouwen.
CODA Museum brengt kunst gemaakt door vrouwen onder de aandacht met een accent op werken waarbij twijfel, emotie, een persoonlijke wereld en intuïtie een wezenlijk onderdeel uitmaken van het kunstwerk en daardoor traditioneel door de kunstgeschiedenis als ‘minder interessant’ zijn gezien. In navolging op twee succesvolle tentoonstellingen, The Future is Female bij PARTS Project in Den Haag (2018) en Boys don’t Cry bij Concordia in Enschede (2019), wordt in CODA Museum in Apeldoorn The Future is Female - Love Letters gepresenteerd van 8 maart tot en met 28 juni 2020. De tentoonstelling brengt het werk van 41 vrouwelijke kunstenaars uit binnen- en buitenland, met een grote diversiteit aan stijl, middel en materiaal: papier ontmoet textiel, van cyanotypie en schilderkunst tot popart. De tentoonstelling stuurt je op een zoektocht met misschien wel een twijfelend kompas: zou er een vraag- of uitroepteken achter The Future is Female moeten staan?
‘Art comes from artificial.’ Met haar werk wilde Kiki Kogelnik (1935-1997, Oostenrijk) de consument heropvoeden: zowel de binnen- als buitenkant van de mens, beïnvloed door moderne technologieën, vormden de basis voor moedige kunstexperimenten. Haar voorspellingen hierover, evenals die over seksuele uitbarstingen in de 21e eeuw, lijken langzaam waarheid te worden. Ze liet haar werken rijmen op bekende reclamefoto’s zodat we de beelden binnenlaten, hun beste bedoelingen accepteren. Pas dan toont ze haar echte intentie: het ontkrachten van die wereld, met de stijlmiddelen van de popart. The Future is Female – Love Letters toont ook een ruime selectie werk van Hannah Wooll (1977, Verenigd Koninkrijk). Zij onderzoekt de interieurwereld en onze leefruimte daarbinnen, inclusief de waarde die we hechten aan kunstobjecten en voorwerpen om ons heen. De geheime vrouwelijke genootschappen van Wooll lijken de wereld te nemen zoals hij is. Of heerst er toch onrust door de ongebruikelijke omgeving waarin zij zijn geplaatst? De werken van Wooll zijn een waar spel van (hergebruikt) materiaal en dimensie.
Ontdek in The Future is Female - Love Letters hoe zachtere systemen, liefde, een hang naar balans en vastigheid samenkomen met lef, dromen die werkelijkheid worden en een scherpe blik op wat gelijkheid behelst en begrenst. Het werk van Anna Opperman (1940-1993, Duitsland) toont in plaats van naar buiten gekeerde liefde een altaar voor haarzelf. Alle belangrijke mensen in haar leven kregen een plek; van familie en vrienden tot helden en heldinnen. Opperman vorm het stralende middelpunt in een zee van – papieren – beschermers. De weefwerken van Terri Friedman (1962, Verenigde Staten) spreken de taal van hedendaagse schilderkunst, vormgegeven in een explosie van textuur, kleur en textiel. Het wandvullende werk Thank you Aneurism (2018) in de tentoonstelling laat zien hoe Friedman schildert met garen. Ook Polly Apfelbaum (1955, Verenigde Staten) componeert uitbundige, kleurrijke werken die schilderijen zouden kunnen zijn, maar sculpturen en installaties tegelijkertijd. Op speelse wijze brengt ze verschillende perspectieven op kunst gemaakt door vrouwen onder de aandacht door de expressieve kwaliteiten van kleur te gebruiken en zich te laten inspireren door Outsider Art en het thema feminisme.
Twee zwanen in het water, een meisje met het haar in twee staarten of een stapel post met boeken; Mamma Andersson (1962, Zweden) is er een van de meest bekende kunstenaars uit Zweden mee geworden. ‘Alles wat je nodig hebt in het leven is dichterbij dan je zou denken’ - een tekenende gedachte voor haar blik op de wereld. In de nabijheid van de natuurlijke schoonheden van Andersson worden in The Future is Female – Love Letters cyanotypes van Anna Atkins (1799-1871, Verenigd Koninkrijk) gepresenteerd. Botanist en pionier Atkins staat bekend als de eerste persoon die foto’s in boekvorm uitbracht, een aantal van haar unieke ‘blauwdrukken’ reizen speciaal voor de tentoonstelling van het Rijksmuseum naar Apeldoorn.
Voordat galeries wereldwijd zich verdrongen om haar te representeren, ging beeldend kunstenaar Jenny Holzer (1950, Verenigde Staten) in de nachtelijke uren zelf de straat op om haar werk zichtbaar te maken. Gewapend met tape plakte ze haar Inflammatory Essays (1979-82) op de muren, borden en ramen van de wijken en buurten in en om New York. Om voorbijgangers te engageren, selecteerde zij provocerende tekstfragmenten uit boeken, essays en pamfletten van Mao Zedong, Lenin, Hitler, Trotsky en Emma Goldman; de verplichte leeslijst die ze als kunststudent in het Whitney Museum of Modern Art kreeg. De Inflammatory Essays bestaan telkens uit 100 woorden gerangschikt in een gelid van 20 regels en vermelden geen auteur. Ook de kunstenaar is lange tijd onbekend. Een bewuste keuze van Holzer om, naar eigen zeggen, een eerlijke interpretatie te bewerkstelligen en ‘sexist misreadings’ te voorkomen. Holzer: “Het leek mij beter om vooraf geen specifieke associatie te hebben met ‘de stem die spreekt’. Alleen dan kan de tekst objectief en zonder aannames vooraf gelezen worden. Maar ik wil wel dat mijn stem gehoord wordt. En ja, dat is een vrouwenstem”, zo vertelde ze in 1986 tegen Art in America. De vellen van Holzer vormen gezamenlijk een kunstenaarsboek en deze sluit in die hoedanigheid aan op de collectie hedendaagse en moderne kunst van CODA. Deze collectie is voortgekomen uit de verzameling die door het voormalig Van Reekum Museum is opgebouwd en bestaat uit een aantal deelcollecties die schilderijen, grafiek, kunstenaarsboeken en kunstenaarssieraden omvat.
Tijdens de tentoonstellingsperiode biedt CODA een zeer divers activiteitenprogramma. Van workshops bio-printing geïnspireerd op het werk van Anna Atkins, GirlsClub waar 3D printen, VR en programmeren aan bod komen tot de nieuwe Futureproof 055-avonden met inspirerende sprekers. Of ontdek de vele activiteiten waar je aan de slag kunt met fashion-recycling, maak een uniek vormgedicht in de tentoonstelling of schrijf een liefdesbrief aan een van de kunstenaars.
The Future is Female – Love Letters is te zien van 8 maart (Internationale Vrouwendag) tot en met 28 juni 2020 en werd mede mogelijk gemaakt door gastcuratoren Francis Boeske en Twan Janssen (de werken in de tentoonstelling zijn gecombineerd met persoonlijke teksten van zijn hand), Maharam New York voor de schenking in relatie tot werk van Polly Apfelbaum en de vele bruikleengevers, waaronder het Rijksmuseum Amsterdam, Kunstmuseum Den Haag en Fries Museum Leeuwarden. Ontdek 41 vrouwen, 41 kunstenaars in de tentoonstelling The Future is Female – Love Letters. Hebben we begrippen als powervrouw, feminist en lady boss nog nodig in dit decennium? Ontdek hoe jij hierover denkt.
www.coda-apeldoorn.nl/loveletters | Instagram @CODAapeldoorn
Deel
